جداسازی لرزه‌ای (Base Isolation)
جداسازی لرزه‌ای یکی از روش‌های کنترل ارتعاشات لرزه‌ای با جداسازی سازه از زمین در ساختمان‌ها و پل‌ها می‌باشد. در این روش بر خلاف روش‌های مرسوم در مقاوم‌سازی و بهسازی لرزه‌ای، که موجب افزایش سختی سازه می‌شود، تمرکز بر روی کاهش پاسخ لرزه‌ای، نیرو و شتاب ورودی زلزله به سازه است. در روش جداسازی لرزه‌ای، سازه بر روی تکیه‌گاه‌هایی که قابلیت تغییرشکل جانبی زیادی دارند قرار می‌گیرد. در صورت وقوع زلزله، عمده تغییرشکل‌ها در تکیه‌گاه رخ داده و سازه مانند جسمی صلب با تغییرشکل‌های کوچکی ارتعاش می‌کند. نصب جداگر باعث افزایش زمان تناوب و میرایی سازه می‌گردد و بدین ترتیب به جای تقویت ظرفیت باربری سازه نیاز لرزه‌ای کاهش می‌یابد. به عبارت ساده تر به جای آنکه نیروی زلزله وارد سازه شده و تمهیداتی برای مقابله با آن در نظر گرفته شود از ورود نیروی زلزله به سازه جلوگیری شده و نیروی زلزله در تراز جداساز میرا می‌شود.
0 دیدگاه